Mijn blogpost over de occupy beweging “wat is er niet duidelijk aan: wij zijn de 99%?” maakte een storm van opbouwende reacties los. Dat verraste en overdonderde mij. Ik dacht slechts een samenvatting te geven van wat Lieven de Couter in een late Radio 1 uitzending vertelde. Maar goed, er ontstond dus een mooie dialoog over occupy die de aandacht trok van enkele tentenkampen, waar mijn blogpost inclusief reacties in geprinte vorm is opgehangen.
De kritiek op occupy is dat ze niet helder verwoorden hoe het dan wél moet. Wanneer kan je de kampen opbreken, wanneer is het gelukt? Ik begrijp waar die kritiek vandaan komt maar ik het ook old school gezeur. Want zoals Rutger Bregman in deze schitterende column zegt: “Niemand weet hoe de hemel er uitziet, maar we weten dondersgoed hoe die er niet uitziet”. En dat we niet zo goed weten hoe het wel moet is een syndroom dat al tientallen jaren lang heerst. Sterker, ik denk dat de wens om één richting, één visie te kiezen de oorzaak is van ons onvermogen tot handelen. Ik denk dat die wens ons verlamt. We polderen ons een ongeluk op zoek naar consensus, impact en draagvlak.
Ik geloof in de kleine stappen zoals Paul Hawken die benoemt op de Bioneers conference: honderdduizenden initiatieven die van onderaf werken aan een toekomstbestendiger wereld. Het zijn er zo ongelooflijk veel, en je ziet ze bijna niet. Volgens mij komt dat omdat ze te druk zijn met handelen, met positieve impact hebben. En misschien komt het ook wel doordat er van alles niet lukt, maar ze zijn het wel aan het doen, en gaandeweg leren ze hoe het wél zou kunnen werken. Dus ja, ik ben daar fan van, ik doe er graag aan mee. Handelen, experimenteren, leren, bijstellen.
Dus toen ik mocht aanschuiven bij een meeting van een groep door Occupy geïnspireerden die een weg voorwaarts vorm willen geven bood ik “de tweede vrijdag van de maand” aan. De dag dat de Naamlooz borrel sinds kort dakloos is. Bregje Paulussen vertelde over de dialoogmethodiek van Nederland in Dialoog, waarbij een onderwerp uitgediept wordt met als eindresultaat concrete actie. Lennard Duijvestijn telde een en een bij elkaar op en samen organiseerden we op vrijdag 9 december 2011 een dialoogmiddag over het thema Solidariteit. Nederland in Dialoog leverde de getrainde gespreksleiders, The Hub in Amsterdam doneerde de helft van de zaalhuur en Jacqueline Slenders (BureauNien) maakte een video impressie.
De vier stappen van de dialoogmethodiek van Nederland in Dialoog hebben we uitgewerkt in:
- Kennismaken: wat is je voornaam en vertel over je eerste associatie bij het woord solidariteit,
- Ervaringen delen: welke ervaring met solidariteit heeft indruk op je gemaakt?
- Dromen: hoe ziet jouw ideale solidaire samenleving eruit?
- Doen: welke concrete stap kan jij vandaag of morgen al zetten om dichter bij jouw droom over de ideale solidaire samenleving te komen?
Een van de groepen kwam na afloop met een credo dat me erg aanspreekt: “Uit respect voor mezelf neem ik verantwoordelijkheid voor mijn eigen beweging”
Het was een stap, en een mooie, met een dialoog met 20 deelnemers en een gezellige borrel na afloop waar het gesprek prettig werd voorgezet. De tweede vrijdag van de maand blijft beschikbaar voor dergelijks. Ik zou het schitterend vinden als de dialoog gaat rondreizen en ben benieuwd naar het vervolg.