Yep, er is weer een nieuw jaar aangebroken. Zo tussen kerst en oud en nieuw is een goede tijd voor reflectie en vooruitkijken. Ik deelde net in Uur van Puur op Radio Aalsmeer hoe ik dat doe. Misschien brengt het je op ideeën.
Mijn moment
Het begint bij mij met de oproep van Punkmedia om mijn stuk voor Mijn Moment aan te leveren. Dan gaat mijn hoofd ‘aan’ en om mijn geheugen op te frissen pak ik mijn kalender van het afgelopen jaar erbij en laat ik het jaar de revue passeren.
Reflectie
Ik plak mijn muur vol met post-its: mensen die ik ontmoet heb, muziek gezien, vakanties geweest, projecten gedaan, dingen geleerd. In de loop van de week bedenk ik: welke inzichten heb ik opgedaan? Wat zou ik anders doen? Waar wil ik méér van? En gaandeweg vult zich een lijstje met vooruitzichten voor het nieuwe jaar. Projecten om te doen, dingen om te leren, mensen om te (blijven) ontmoeten, concerten om te bezoeken.
Yearcompass
Via Joost Plattel stuitte ik op Yearcompass, een initiatief uit Hongarije, een land waar mensen op elke klinker een accentje zetten. Gestart in 2012 met de gedachte om mensen te helpen het oude jaar op orde te brengen en je nieuwe jaar met een vette slinger op te pakken. Het is een gratis downloadbaar boekje in 19 talen met ca 20 a5 pagina’s met allemaal prikkelende vragen. Ook heel leuk om met anderen in te vullen en er dan over uit te wisselen.
Koestermomenten
Vorig jaar begon ik naar aanleiding van een bericht van Elizabeth Gilbert met een koestermomentenpot. Hij staat naast mijn bed, pen en papier in het nachtkastje. De pot met het labeltje kreeg ik ooit cadeau. Elke avond voor ’t slapen gaan schrijf ik mijn koestermomenten op. Het mogen er meer zijn op een dag. Kutmomenten, indien koesterbaar, mogen er ook in. Eén moment per papiertje, dat helpt bij het ordenen op 1 januari.
1 januari keer ik de pot om, vouw de briefjes open en kijk of ik structuur zie. Bij mij werden het stapeltjes. Van links naar rechts: kutmomenten, cadeautjes voor mezelf gekocht, momenten dat ik in mijn eentje genoot van van alles, fijne werkmomenten en tot slot momenten met familie en vrienden. Dagelijks vind ik het fijn om te doen omdat het me bewust maakt van de pareltjes in een dag, ook als het schuurt of als een dag helemaal verkloot voelt. En zo op 1 januari, ik deed het dit jaar voor het eerst, helpt het enorm om de zaken in perspectief te zetten. Voor de vuist weg zou ik kunnen zeggen dat 2016 een erg moeilijk en verdrietig jaar is geweest, maar de stapeltjes vertellen een ander verhaal.
Kutmomenten?
Iemand vroeg aan me of ik bij zo’n kutmoment dan iets positiefs bedenk dat de reden is dat ik het koester. Supergoede vraag! Ik denk dat het sommige mensen kan helpen om een moment een beetje te verlichten. Voor mij werkt dat niet. Als er een gouden randje aan zit is het wat mij betreft geen kutmoment. Als ik een gouden randje moet verzínnen, is het wel een kutmoment. En dan voelt dat gouden randje voor mij gekunsteld. Sommige dingen zijn gewoon kut.
Bijvoorbeeld: ik heb iets stoms gezegd tegen een vriendin en nou is ze boos op me. Of ik ben op date gegaan met iemand die zich er niet bij neer kon leggen dat ik het daarbij wilde laten en dat werd heel vervelend (echt heel vervelend!). Dan kan ik me wel in bochten gaan wringen om erbij te bedenken dat dat betekent dat ik van die vriendin hou, joepie, liefde! Of dat die man mij zo aantrekkelijk vond dat hij agressief werd, joepie, liefde! Voor mij werkt dat niet.
Soms is er wel een gouden randje maar zie ik het nog niet, en soms komt het gouden randje pas later (als je het weer goed gemaakt hebt bijvoorbeeld). Er zijn zelfs mensen die, als je vertelt over een kutmoment, voor de ander het gouden randje gaan bedenken. Ik denk dat mensen het moeilijk vinden om zich rot te voelen en dan willen ze ook dat jij je niet rot voelt. Da’s aardig bedoeld. Voor mij werkt het beter om de kutmomenten gewoon te laten zijn, ze hebben een wrange schoonheid van zichzelf en mogen zo, zonder gouden randje in de koestermomentenpot.
En hee, moet je zien hoe klein dat stapeltje uiteindelijk echt blijkt te zijn!