Passie als informatiekompas

Mocht ik laatst een gesproken column geven op het congres: “Technologie update voor kenniswerkers“. Geen idee wat dat zou inhouden maar het klonk leuk. In de trein schoten mij allerlei onderwerpen door het hoofd, zoals informatie overdaad, of attention deficit trait of iets over wat waarheid is ofzo. Maar dat liep even anders. Ik was namelijk ook dagmoderator van de track “de digitale bibliotheek” en zodoende woonde ik ALLE lezingen bij die rond dat onderwerp gegeven werden. Van tevoren vroeg ik me af hoe ik daar in godsnaam wakker bij zou blijven, maar toen ik er eenmaal zat kostte me het geen enkele moeite. En hoe kwam dat? Door de passie van de sprekers! Er was er zelfs eentje met een voor mij compleet onbegrijpelijk verhaal waar ik tóch ademloos naar heb zitten luisteren. Dus moest mijn gesproken column helemaal om vond ik, want ik wilde het over die passie hebben.

Ik heb namelijk een zwak voor mensen die helemaal strak gaan op één klein onderwerp. Of dat nou trammetjes zijn of groen-gele paalpiepertjes, hydraulische remsystemen of akoustiek voor symfonische orkesten. Dat soort mensen mag ongebreideld tegen mij aan ouwehoeren over hun stokpaard, ik luister met aandacht en onthoud met mijn gekke hoofd ook vaak nog het een en ander.

Zo had ik vroeger zo’n antieke trapnaaimachine staan, puur functioneel. Het rotding nam aardig wat ruimte in maar ik kon tenminste mijn eigen broeken maken. Ging er een heel uitzonderlijk vreemd moertje kapot. Ik naar zo’n winkeltje in de Jordaan waar van die mannen met bruine stofjassen voor een wand van minipiepkleine laatjes en achter een toonbank je omschrijving aanhoren of het kapotte onderdeel in ontvangst nemen. Die man liep met mijn moertje in één keer naar het goede laatje en haalde precies zo’n dingetje tevoorschijn. Hij wist me vervolgens nog 20 minuten daar te houden met mooie verhalen over die naaimachine. En bij thuiskomst vond ik het gevaarte zelf ook ineens een stuk mooier.

Of deze dan: ik had een hartgrondige hekel aan geschiedenis. Zeer diepgeworteld, een volledige blokkade voor jaartallen, namen van mensen en gebeurtenissen. En een lerares die half uit het raam starend met monotone stem uit het boek zat voor te lezen. Maar in 4 vwo kreeg ik een nieuwe leraar, een opgewonden heen en weer huppelend klein oud ventje met de mimiek van een ongeschminkte clown en het stemgeluid van Herman van Veen. Hij keek in de boeken en legde ze weg en vertelde anekdotes, dromen en verhalen waarmee vervlogen jaren tot leven kwamen en verbanden ineens duidelijk werden. Ik haalde ineens achten voor geschiedenis.

Nou zeggen ze dat kenniswerkers mensen zijn die waarde toevoegen aan informatie. Dat lukt echter niet altijd. En wat die ‘mislukte’ kenniswerkers in mijn ogen gemeen hebben is een gebrek aan passie. Als je hartje er niet sneller van gaat kloppen, vraag je dan eens af of je niet eigenlijk iets anders zou moeten doen. Want als je met passie met kennis bezig bent, dan blijft het áltijd hangen! Vind eerst je passie en gebruik die als kompas in de oceanen van informatie. Dan blijf je op koers en laten mensen zich door jou loodsen.

In de trein op weg naar huis bedacht ik me dat ik zelf ook wel eens mijn eigen advies ter harte mocht nemen. Ik sta al een paar maanden behoorlijk ‘droog’ kwa bloggen. Aan inspiratie geen gebrek. Ik wist niet waar het aan lag, had zat ideeën, maar er kwam niets uit. En toen ik mezelf zo hoorde praten snapte ik dat de passie weggezakt was. Helaas is dat niet een soort van schakelaartje dat je aan of uit kan zetten. Maar de laatste dagen begin ik te vermoeden dat hij een beetje aan het terugkomen is. Dat kwam ook door mensen die aan me vroegen “wanneer ga jij nou weer eens lekker bloggen?” en door mensen die me aanspraken op eerder geschreven artikelen. Want die passie die kan je niet altijd alleen maar uit jezelf blijven halen, daarvoor heb je ook de feedback van anderen nodig. In comments op een bericht, in gesprekken in de kroeg en door heftig knikkende en ahummende luisteraars naar een lezing. Wat dat betreft kom ik ruimschoots aan mijn trekken. Waarvoor DANK aan jullie allemaal!

Published on juni 17, 2008

Lees Interacties

Reacties

  1. Ik heb genoten van deze blogpost, het is precies dat wat ik laatst in een gesprek aan het uitleggen was. It’s what makes me tik en wat het verschil maakt voor mij in mijn leven en carriere :-)

  2. Je zou passie ook inspiratie of energie kunnen noemen. Dingen die je “raken”

    Ik ben nu een boek aan het lezen wat gaat over het concept van de 3 fases Sleur-Professionaliteit-Passie waar jij je in kan bevinden met je werk (of leven). Zoals jij het omschreef zakte je terug naar “Professionaliteit” voor een poosje. Dat is nog geen ramp. Heel veel mensen zitten met hun werk in Sleur, omdat ze in de illusie leven dat ze geen keus hebben (in verband met het geld).
    Dit boek is gericht op de meer sensitieve personen onder ons, omdat die goed de effecten ondervinden, maar het illustreert het zelfde idee waar jij over spreekt.

    Geef maar een gil als je er meer over wilt weten.

  3. “Blijf je werk de baas voor hoog sensitieve personen” van Barrie S. Jaeger.

    Op Exposure heb ik je heeel beknopt iets laten vallen over hoog sensitiviteit (de hoeveelheid informatie die je hersenen doorgaans verwerken). Het boek is wel gericht op deze mensen/doelgroep, maar het kan ook wel zo wezen dat jij er dingen in herkent. Ergens zegt mijn intuïtie van wel.

    Wederom… geef maar een gil als je meer wilt weten. :-)

  4. Je bent lekker gepassioneerd bezig! Zoveel is duidelijk.

    En beter een gepassioneerde post op zijn tijd, dan een tijdige post zonder passie :-)