Sanne Roemen

10.01.2011

Jarig vandaag! OOMPH is zes jaar

“Het internet” belooft al jaren gouden bergen. Crowdsourcing, e-participatie, social media, slim werken. Het is allemaal zo handig, het heeft allemaal zoveel te bieden. Maar het staat in de kinderschoenen, mensen. En waarom? Omdat de meeste organisaties nog als een kip zonder kop rondrennen en het “oude” denken naar deze nieuwe, digitale wereld proberen te verplaatsen. En ondertussen halen online moguls zonder verdienmodel miljarden aan investeringen binnen en hangt er misschien wel weer een leuke dotcom bubble boven ons hoofd. Ja, ik maak me even kwaad.

Het had zo mooi kunnen zijn!

17 jaar geleden zei ik het jongerenwerk vaarwel, 11 jaar geleden zei ik “de muziek bizz” vaarwel, 6 jaar geleden zei ik vastgoed en stedelijke vernieuwing vaarwel.
In mijn Utopia sporen de straathoekwerkers van nu de jongeren online op, gaan open het gesprek aan (dat kunnen ze heel erg goed) en wijzen ze de weg naar hulp en onderdak. De welzijnsorganisaties vinden elkaar en hun klanten online, en werken samen om maatschappelijke problemen op te lossen. In werkelijkheid is de sociale kaart nog steeds versnipperd, weten organisaties elkaar niet te vinden en raken ze “klantjes” “kwijt” in de spelonken tussen buurthuis en nachtopvang.

In mijn Utopia vormen platenlabels het online platform waarlangs muzikanten en componisten hun fans kunnen opsporen, boeien en binden. Ze zorgen dat de artiesten op de juiste plekken te zien en te horen zijn (Youtube, Spotify), houden op met graaien, blokkeren en vervolgen. In werkelijkheid blokkeren platenmaatschappijen Spotify, een van de weinige online muziekplatforms met een enigszins geloofwaardig verdienmodel.

In mijn Utopia slaan corporaties, ontwikkelaars, gemeenten en bewonersorganisaties de handen ineen om van stad of dorp een plek te maken waar iedereen zich thuis, welkom en veilig voelt. In werkelijkheid gaan ontwikkelaars maar voort met het bouwen van enorme appartementengebouwen, winkelcentra en kantoorpanden die niet verkocht of verhuurd worden. In werkelijkheid bouwen overheden maar ook burgers zelf het ene na het andere inspraakplatform waar vervolgens niemand naartoe gaat, terwijl het (behoorlijk levendige) gesprek dat online al plaatsvindt aan de aandacht ontglipt.

In mijn Utopia volgen docenten het leerproces van hun leerlingen door te monitoren wat die leerlingen zoal online produceren op blogs, foto- en videosites, Twitter, Facebook en Hyves. In werkelijkheid moeten leerlingen nog speciaal voor de docent geschreven lijvige stageverslagen en onderzoeksrapporten produceren. Stapels papier waar hun stagebedrijf en de klanten van dat stagebedrijf geen reet aan hebben.

Ik kan zo nog wel even doorgaan. Maar het is niet alleen maar droevenis! Gelukkig ben ik de afgelopen jaar ook tal van organisaties en initiatieven tegengekomen die het experiment aan durven gaan. Zij beginnen aan een lange wandeling in een donker bos, en huren mij in als een soort zaklampje, zodat telkens in ieder geval die eerste meters van de route verlicht zijn. We maken samen veilige, kleine fouten en sturen bij. Het zijn lange processen maar oh zo ontzettend leuk.

Want ik heb ook de antwoorden niet. Maar kan wel de juiste vragen helpen stellen.

Dus ik zeg: op naar de volgende zes jaar. Ik ben tenslotte een pathologisch optimist en het voordeel van aan de wieg staan is dat je het kindje kan helpen groeien!

Published on januari 10, 2011

Tags

Lees Interacties

Reacties

  2. Eerst: een dikke champagne tegen het schuitje OOMPH aan, pats en klats en schuim en hoera! Ik weet nog goed dat we elkaar voor ’t eerst online tegenkwamen, met je rode cartoon-avatar :-), inderdaad iets van 6 jaar geleden? Of 5?
    In elk geval: je hebt zo grandioos veel in beweging gezet voor zo grandioos veel mensen, je noemt jezelf een zaklampje maar je bent een helder schijnend licht en hoewel de wereld maar traag in beweging komt en dat frustreert ben ik ERG blij dat je er bent en ons verrijkt met je inzichten, spot-on taal, filosofische kronkels en grote energie.
    Dankjewel!

    *smakkerd*
    Annedien

    • Whoa. Dankjewel voor je prachtige reactie!! Dat raakt me!
      En ik maak een diepe buiging terug want inderdaad 5 jaar geleden kwamen wij elkaar online voor het eerst tegen. Jij klikte wat netwerkswitches om en stuurde me naar NNF waardoor er van alles ging stromen waar ik nu nog steeds dagelijks van geniet. Een groot deel van de mensen die ik veel om me heen heb is te herleiden tot NNF en dus leiden die draadjes uiteindelijk naar jou! Heel veel dank daarvoor!!!

  3. Van harte Sanne,

    Het blijft altijd zoeken naar de balans tussen berusting en doorhameren. Door de toon van een mijlpaalpost als deze zet je het dan weer even op scherp. Soms pikt niemand zoiets op, maar soms is het juist zo’n post die mensen dat ene zetje geeft. Dat hoor je alleen niet altijd.
    Hoe het ook zij: fijn dat je oude werelden hebt verlaten en in deze nog steeds vrij rondbeweegt. Flame still burns!

    • Dat zeg je weer heel raak, Edwin! Over balans… en of het opgepikt wordt. We zullen zien (of niet). En ja, ik ga gewoon door, heb het gelukkig nog steeds bijzonder naar mijn zin.

  4. Gefeliciteerd met je 6-jarig bestaan! Goed gedaan dat je in die relatief korte tijd zo veel hebt geleerd, gezien en hebt veranderd. En vergeet jouw effect op anderen niet.
    Jij hebt mij geleerd anders te kijken naar mijn inspanningen, wensen en doelen, dank daarvoor, inspirerend mens dat je bent :-D

    Ik wou even een korte opmerking maken over die stageverslagen: deze worden niet geschreven omdat er een resultaat moet zijn, maar omdat de stagiair al schrijvende leert wat hij/zij tijdens de stage allemaal heeft gedaan, welke inzichten opgedaan, ervaringen verwerken enzovoorts. Kortom: een stageverslag maken gaat om het proces (de reis) en niet om het verslag (de bestemming).

    • He Barbara dankjewel wat een fijn compliment.
      Wat je zegt over stageverslagen is waar, en kan volgens mij nog steeds heel goed in de vorm van een blog.
      Ik ken een aantal docenten die op die manier werken en het helpt studenten ook enorm om publiek of binnen een besloten groep te reflecteren op hun eigen proces, van elkaar te leren en erlkaar aan te vullen.
      Facetime / supervisie en intervisie blijven belangrijk,en worden vaak extra gefocust.

Trackbacks

  1. Tweets die vermelden Jarig vandaag! OOMPH is zes jaar — Sanne Roemen -- Topsy.com schreef:

    […] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door Sanne Roemen, Dare2Be en Anneke Krakers. Anneke Krakers heeft gezegd: @realoomph Proficiat Sanne. Ik vind dat welzijnsorganisaties het redelijk goed doen #Welzijn20 http://bit.ly/hwGi1A […]