Jarig vandaag: 5 geworden!

Jeetje! Ik zie net dat mijn weblog gisteren 5 jaar geworden is. In Januari werd mijn bedrijf al 5, en in Juli werd de Naamlooz borrel 5. Zo is alles mooi rond. Mijn eerste blogpost zul je hier niet vinden, ik begon op Blogger, verhuisde naar Typepad om uiteindelijk bij een self-hosted WordPress blog (deze dus) te eindigen.

photo credit: faster panda kill kill

Ik begon ermee om eens te kijken hoe de software werkte. Schreef een paar stukjes en schrok me rot toen er voor het eerst iemand reageerde “help! Ze lezen wat ik schrijf”. Ben daarna gewoon lekker mijn blog als podium blijven gebruiken, als uitlaatklep. Zonder echte strategie, gewoon lekker ventileren.

Wat me vooral heel erg gelukkig maakt is dat mijn blog een afspiegeling blijkt te zijn van mijn persoon. Het is heel makkelijk om “de echte” Sanne te leren kennen via dit blog. Ja, nee, niet mijn diepste zieleroerselen, hoewel soms een hartekreet ook zijn weg vindt naar deze uitlaatklep. Het feit dat ik kennelijk zo transparant ben, levert mij heel veel op! Zo hoef ik in acquisitietrajecten bijna nooit meer uit te leggen waar ik sterk of zwak in ben. Het gebeurt zelden dat een klant tegen me zegt “je bent me toch een beetje te brutaal”. Dat hebben ze al door voordat ze met me in zee gaan en dan bellen ze me dus gewoon niet. Heerlijk. Een ontmoeting met een potentiële klant leidt al zeker de afgelopen drie jaar in 99% van de gevallen tot een samenwerking. Dat scheelt een hoop verspilde tijd!

Daarnaast helpt het schrijven mij om mijn eigen gedachten op een rijtje te krijgen. Het proces van het schrijven van een min of meer doorwrocht verhaal duurt bij mij een paar dagen, en terwijl ik bezig ben met onderzoek en de structuur van het verhaal worden de dingen voor mezelf ook duidelijker. Wat ook ongelooflijk helpt is dat een blogpost in mijn ogen niet zo heel erg “af” hoeft te zijn. Ik kan gewoon iets schrijven en zeggen “ik heb het gevoel dat dit het is, wat denken jullie?”. Mijn mening of visie hoeft niet in steen uitgehouwen te zijn en jullie input en antwoorden brengen mij weer stapjes verder.

Dus ik ga nog wel even door. Ik blijf spuien en denken, het liefst samen met jullie. Nu drink ik een glaasje wijn op “mijn verjaardag” en ik proost vooral op jullie. Want publiek houdt de boel draaiend. Als ik het laat versloffen pak ik vaak toch weer de pen omdat ik jullie niet in de steek wil laten. Maar vooral: als ik op onderzoek uit ben in deze wondere wereld en mijn gedachten met jullie kan delen, voegt die dialoog via de reacties altijd zo ongelooflijk veel toe!

Waarvoor dank!!