Imploderen en opruimen.

Even iets heel persoonlijks.

In 2008 ben ik een beetje geïmplodeerd. Ik ging even aan mijn binnenkant kijken en plots donderde het hele huis over mij heen. Telkens wanneer ik dacht dat het veilig was om uit de puinzooi tevoorschijn te kruipen stortte er weer iets met wild geraas op mijn kop. Mijn kop is vrij hard, ik ben gewend te leren door hem een paar keer goed te stoten. Maar dit was wel wat overdreven.

Terugkijkend ben ik dankbaar. Want toen ik besloot dan maar even tussen dat puin te blijven zitten zag ik ineens een paar schitterende diamantjes, stukjes van mijn ziel die alles altijd overleven. Die door al dat stof heen schitterden en er misschien wel iets meer gepolijst door werden. Prachtige stukjes keiharde werkelijkheid: mijn familie, mijn vrienden, mijn netwerk, mijn eigen optimisme, talenten en kracht. En weet je, als je je ellendig voelt, dan kan dat ook wel eens heel erg fijn zijn. Als je maar niet de hele tijd zo hard gaat zitten willen dat het over is.

Daarnaast waren er vele bakens in de dagelijkse werkelijkheid, een paar hele leuke klanten die durfden blind te varen op mijn visie en een stel collega werknomaden die meedroomden en creëerden en hielpen om het allemaal waar te maken. Ik stond nog steeds met veel plezier lezingen en workshops te geven en nieuwe ideeën buitelden als vanouds over elkaar heen. Terwijl het naar algemeen geaccepteerde maatstaven eigenlijk gewoon hartstikke klote met me ging. Mijn omzet is verdubbeld ten opzichte van vorig jaar en is over 3x zoveel klanten verspreid. Gek he?

Ik heb er ooit (weet niet precies wanneer) voor gekozen om mij door mijn hart te laten leiden. En volgens mij heb ik daar goed aan gedaan. Met het kompas op liefde en passie vaart dit scheepje door elke storm heen.

Vooruitkijkend naar 2009 hoef ik me dus niet af te vragen of het roer om moet, of ik nog wel goed bezig ben. Als ik het zo allemaal eens overzie dan is een ding meer dan duidelijk geworden: ik zat en zit best goed op koers. Als je door je eigen kracht en de ankers van je omgeving vol plezier en passie kan blijven leven en werken terwijl de boel om je heen ingestort is en blijft instorten, dan doe je volgens mij wel iets goed. Als er iets verandert dan is het wel dat mijn focus opgefrist is en sterker en strenger zal zijn dan ooit tevoren. Zullen er een paar prioriteiten verschuiven, dingen stoppen en nieuwe dingen beginnen. Ik zal sommige mensen minder zien en anderen meer. Maar dat is zoals het gaat.

Kortom, ik zwaai 2008 uit. Zonder twijfel het heftigste jaar van mijn leven. En ik verwelkom 2009 vol hoop en vertrouwen.