Gisteren was ik weer op Radio Aalsmeer, ik heb daar vanaf nu een tweewekelijkse radio column. Hier terug te luisteren. Daar heb ik uitgelegd hoe makkelijk (gewoon beginnen met wat jij nu al kan doen) het is om de wereld te redden en met hoeveel we wel niet zijn (ontelbaar veel).
Optimist of naïef?
Ik had het ook over de lezing van Paul Hawken op de Bioneers conferentie in 2004. Toen ik die voor het eerst zag stroomden de tranen me over de wangen. Van opluchting over de grootsheid van het web dat we weven om moeder aarde te koesteren. Of het genoeg is om ervoor te zorgen dat er over een paar generaties nog mensen rondlopen die van haar kunnen genieten, de tijd zal het leren. Maar deze lezing geeft mij moed en hoop. De video hieronder start bij de lijst van organisaties en groeperingen die zich inzetten voor een betere wereld. Maar als je echt de hele dosis optimisme tot je wil nemen, kijk je hem even vanaf het begin.
Het is overal
Ook noemde ik Standing Rock, waar duizenden Indianen van allerlei stammen en andere Amerikanen zich sinds begin van dit jaar verzamelden om te zorgen dat een oliepijplijn niet onder een rivier door gelegd zou worden en het drinkwater zou vervuilen. Inmiddels is uitstel en waarschijnlijk afstel van de aanleg gelukt, en hebben rivaliserende stammen zich verenigd om ook hierna nog allerlei belangrijke issues samen aan te pakken.
Niet genoemd en wel belangrijk: er wordt voor gigantische bedragen geDESinvesteerd in fossiele energie. In Nederland won Urgenda een zaak tegen de staat omdat ze vinden dat de regering niet voldoende doet om klimaatverandering tegen te gaan. In de V.S. heeft een groep kinderen het bij de rechter voor elkaar gekregen dat zij een dergelijke zaak mogen aanspannen tegen de President van hun land. In Nieuw Zeeland is een rivier een rechtspersoon geworden. Nu kan niemand haar meer bezitten. Zij bezit zichzelf.
Hoe zit dat met jou? Wat geeft jou hoop?
Misschien kunnen we samen van dit bericht en jullie reacties een bron van energie en inspiratie maken :-D