Zoals jullie weten gebruik ik mijn kloktijd zo efficiënt mogelijk omdat ik graag veel tijd overhoud voor nietsdoen, mijmeren, vervelen, kluizenaren, flierefluiten, lanterfanten, vervelen, stil zijn, mediteren etc. En dat is niet alleen maar voor de lol. In die stiltes ontstaan ingevingen, vind ik rust, energie en oplossingen, ideeën en inspiratie.

Er zijn meer mensen die het belang van ledigheid onderkennen. “Verveling is een truc van de natuur om ideeën te laten rijpen” zei Hans Sibbel*1 en Tim Ferris raadt ons in zijn The Four Hour Workweek aan om regelmatig met minipensioen te gaan. Mijn streven is om dagelijks met micro pensioen te gaan. En dat lukt vaak. Als kind kon ik het heel goed, maar ik was die kunst ook jarenlang verleerd en heb “hard moeten werken” om hem terug te krijgen.

Tijdens mijn recente werkvakantie op Bonaire en Curacao heb ik al mijmerend en niets doend weer wat ontdekkingen gedaan over de kunst van het flierefluiten. Die deel ik graag met jullie, want misschien ben jij het ook wel verleerd, of val je net als ik ook wel eens uit de hangmat.

Top 3 Flierefluitkillers en hun remedies

1. Met stip!: schuldgevoel. Ik ben daar echt heel goed in. Ik kan me schuldig voelen als ik een dag geen todo’tjes heb afgevinkt, als het mooi weer is en ik “doe er niets mee”, als ik bij een of ander leuk of interessant event niet aanwezig ben. Als ik niet die ene lezing heb zitten voorbereiden terwijl ik weet dat ik dat pas de dag van tevoren goed kan. Onverklaarbaar en irrationeel schuldgevoel. Ik denk dat ik het een beetje te danken heb aan mijn oma: “Ledigheid is des duivels oorkussen” en “ga eens iets nuttigs doen” zei zij. En soms lijkt de hele maatschappij wel een beetje op mijn oma. We “moeten” allemaal maar de hele tijd van alles, stilzitten en genieten lijkt not done.
   De remedie: doordat ik nu het belang van niets doen, de creatieve stilte of Kairos ken is mijn oma stil. Ze probeert het nog wel, heel af en toe, maar ik heb nu een weerwoord.
2. gedwongen niets doen. Ik kwam op Curacao aan tijdens Carnaval. Vrijwel alles was dicht, ik had geen eten of drinken, geen huurauto en kon er ook geen krijgen want ze waren allemaal verhuurd, ik wist de weg niet en wist dus ook niet of ik veilig kon gaan lopen. Ik wist niet of ik wel wilde zijn waar ik was, en omdat ik niet weg kon, had ik de neiging om juist weg te willen. Ik voelde me rot, zoals het “ouderwetse” vervelen rottig kan voelen. Omdat het “moest” vond ik het niet leuk meer.
   De remedie: vrij naar Berthold Gunster *2 (en zijn voorgangers): veranderen, wegwezen of accepteren. Ik ging dus eerst even goed zitten nadenken wat ik zou kunnen veranderen. Niets in huis? Ik vond een chinees winkeltje waar ik wat lekkere dingen kon kopen. Met een glas sap en een bak olijven naast me veranderde het vlondertje in een paradijselijke schaduwrijke veranda. Vervelen veranderde in een soort wachten (tot er weer meer zaken open zouden zijn en ik een auto kon regelen) en wachten kan ik heel goed. Het idee van “gevangen” zijn verdween met de wetenschap dat ik altijd nog een taxi zou kunnen bellen. Wegwezen had dus ook nog gekund.
3. malen, piekeren. Dat je je gedachten soms niet kan stoppen is niet zo erg, zo lang het maar een beetje leuke gedachten zijn. Je doet de voordeur voor ze open, en zwaait ze langs de achterdeur weer uit: “doei! Leuk dat je er was!”. En dan ga je weer naar de voordeur, benieuwd wat er verder nog langs komt. Maar je kan ook gaan malen, over je werk, over gebrek aan geld of klussen, over pijn en verdriet en over als… dan…, over spijt of dingen die niet fijn zijn maar buiten je macht liggen.
   De remedie: misschien wat afgezaagd maar ik ben gek op The Serenity Prayer. Eigenlijk is dat de uitgebreide versie van “veranderen, wegwezen of accepteren”. Ik heb hem wel een beetje gehackt zodat hij bij mijn levensvisie past. Want ik vind: de enige die jou rust, moed en wijsheid kan geven, ben je zelf.
   “Sanne, find the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can, and wisdom to know the difference.”
   Als ik mezelf dus echt vastdraai in gepieker ga ik zitten om alles op te schrijven waar ik nou over maal. Dan probeer ik per gedachte uit te vinden of ik er iets aan kan doen. En dan ga ik dat doen. En in het zeldzame geval dat ik dingen ontdek die buiten mijn macht liggen om te veranderen, zijn ze ineens ook veel makkelijker te accepteren.

Bonustip

Een truc om iets te leren dat je niet zo goed kan is: zoek de leukste persoon om na te apen. En als je de kans krijgt, vraag ze dan het hemd van het lijf over hoe ze doen wat ze doen.
Op Curacao viel ik met mijn neus in de boter. Niet één, maar twéé kampioenen nietsdoen kwam ik daar tegen in de gedaante van mijn twee huisgenoten, D en V. Behalve dat ik hen enorm knap heb zien niksen, merkte ik ook dat ze dat met volle overgave deden.

En in dat niks ontstonden dan inderdaad de leukste ideeën. Zo is D nu een week aan het zeilen om een schip van Curacao naar St Maarten te varen en werkte V in de tijd dat ik er was een ingeving uit tot een volwaardig business plan. Plus dat ze in die ledigheid vaak te porren waren voor spontane acties, samen even Willemstad in of uit eten of gewoon fijn lang kletsen op de veranda.

Ik beschreef in een eerder artikel de Jager in de Hangmat: energie sparen, rustig maar alert zijn zodat je kan aanleggen en raak schieten als er een kans voorbij komt. Ik heb 1,5 week mogen genieten van twee heren die deze kunst tot in de perfectie beheersten en heb er dus nu weer twee voorbeelden bij om na te apen als ik weer eens uit die hangmat sode***. Heren, bedankt!

Heb jij nog Flierefluitkillers en remedies daarvoor? Deel ze met mij en anderen in de reacties!

*1: dit heb ik Hans Sibbel horen zeggen, maar volgens mij is de quote oorspronkelijk van iemand anders. Ik weet alleen niet van wie.
*2: Berthold Gunster’s boek Ja Maar HUH? is een enorme aanrader als je nog meer tips wilt over hoe je zaken kunt omdenken. Een compacte verzameling van gedachtentrucs, perspectiefverschuivingen en handelingsalteratieven. Misschien niet allemaal nieuw, maar wel helder en bondig beschreven in een handzaam boekje. Ik heb het boekje van Bruna gekregen in ruil voor het vermelden van de link naar de bestelpagina van “ja maar HUH?” op hun website.

Dit is deel vier van een serie posts “De Jager in de Hangmat”

Deel 1: De Jager in de Hangmat
Deel 2:  Over tijd. Kairos en Chronos
Deel 3: De video van de lezing over Kairos en Chronos op Standup Inspiration 13 -12-2010
Deel 4: De kunst van het flierefluiten
Deel 5: De kluizenaarsweek