De jager in de hangmat

Mijn hele leven ervaar ik al dat het heel goed werkt om me stil te houden. Om als een rustige jager in mijn hangmat te liggen, de boog binnen handbereik, mijn zintuigen op scherp maar toch ontspannen. In zo’n staat van zijn ontvouwen de dingen zich aan mij en kan ik opveren, aanleggen, richten en schieten en dat is dan ook meestal raak. Het beeld dat ik heb van een jager is iemand die strategisch lui is. Die zijn energie spaart om precies op het juiste moment het juiste ding te doen.

Grappig dan toch dat het zo ontzettend makkelijk is om uit die staat van zijn te schieten. Om uit mijn hangmat te vallen “so to speak”. Om te denken dat ik pro-actief moet zijn. Dat ik moet inschatten hoe de dingen zullen lopen als ik… Dat ik moet weten wat er gebeurt als ik dit kies of dat. Om naar mijn interne multiloog te luisteren die zegt dat ik moet anticiperen. Om te denken dat ik van alles moet DOEN!

Grappig dat dat gebeurt terwijl ik weet dat dat allemaal niet binnen mijn vermogens ligt. Ik kan de toekomst niet voorspellen, ik kan mensen niet voorspellen. Ik kan alleen maar naar mijn intuïtie luisteren, en neem daarbij mijn ervaring mee om die te duiden.

Ik denk dat ik nu zo’n beetje aan het leren ben om ondanks al die prikkels en stemmetjes toch in mijn hangmat te blijven liggen.

Vind je dit een beetje cryptisch? Ok, concreet:

• Net als ik denk “misschien is het wel een beetje een rottige planning om dan en dan die reis te ondernemen” krijg ik een mailtje met de vraag of het misschien ook een half jaartje later kan.
• Net als ik denk “ik ben benieuwd hoe de zaken ervoor staan rond netwerkvisualisatie” krijg ik een uitnodiging voor een gesprek met experts bij TNO over dat onderwerp.
• Als ik vind dat ik mijn week te vol heb gepland, zeggen er meestal een paar mensen hun afspraak af.
• Wanneer ik bedenk dat het weer een tijdje geleden is dat ik op een podium gestaan heb, komen er meestal ineens een stel lezingaanvragen binnen.
• Toen ik zondag in het bos wandelde en verlangde naar een paar zonnestralen, voor de foto, kwamen die ook. (Dat ik dan mijn camera verkeerd instel heb ik geheel aan mijzelf te danken :-)
• Come to think of it….. ik kan mezelf ook niet duiden. Als ik denk “waarom ben ik dit nou eigenlijk (niet) aan het doen… Heb ik meestal geen antwoord. Maar ik weet diep van binnen: het zal wel zo moeten zijn en als het anders moet zijn, gebeurt dat ook wel weer.

Mijn grijze wijze zei “geluk is het geluk van de aanwezige, de nieuwsgierige en de ijverige”. Ik denk dat ik met dit berichtje probeer te vertellen dat het bijna altijd gewoon goed is zoals het is. Ik vertel mijzelf dit nu, zodat ik het later nog eens terug kan lezen als ik uit de hangmat dreig te kiepen. En ik vertel jullie dit, omdat je het misschien herkent.

Dit bleek deel 1 van een serie blogposts over De Jager in de Hangmat te zijn.
Deel 1: De Jager in de Hangmat
Deel 2:  Over tijd. Kairos en Chronos
Deel 3: De video van de lezing over Kairos en Chronos op Standup Inspiration 13 -12-2010
Deel 4: De kunst van het flierefluiten
Deel 5: De kluizenaarsweek