Ritmisch dendert het spoor onder mijn voetzolen. Muffe kachelwarmte bij mijn enkels. Misselijkmakend boeket van frituurvet, natte regenjassen, puberoksels, krantenpapier, leer, pettenhoofden.
Buitenwereld beukt op mijn trommelvlies. Dringt niet dieper door dan het wazige filter van mijn starende ogen. Smaak van koper en de sensatie van citroen achter mijn kaken. De afgelopen dagen kronkelen door de rafelranden van mijn gemoed. Tentakels van herinneringen schieten mijn hart mijn keel in. Ik probeer het terug mijn borstkas in te ademen. Daarachter ligt een stortvloed aan tranen.
Zoveel mensen doen het. Het schijnt te kunnen. Ik weet niet hoe, leven zonder moeder.
[NB! Dit is fictie. Min of meer. Mijn moeder leeft nog.]