The Long Tail…‘How Endless Choice Is Creating Unlimited Demand’
‘Why the Futurue of Business is Selling Less of More‘
Chris Anderson.
‘The long tail’ of ‘de lange staart’ is een statistische term die een curve beschrijft die je vaak tegenkomt wanneer het gaat over de verdeling van welvaart. Een korte, hoge piek, die afvlakt en lang doorsuddert.
Chris Anderson schreef in 2004 een artikel in Wired Magazine waarin hij het effect van de lange staart op moderne en toekomstige bedrijsmodellen beschrijft. In het kort komt het erop neer dat in het rode gedeelte van de curve de ‘hits’ wonen, en in het gele gedeelte de niches. Anderson signaleert een verschuiving van vraag van de kop naar de staart. Met andere woorden: er zijn nog maar een paar dingen waar heel veel van verkocht wordt, en er zijn heel veel dingen waar maar een paar van verkocht worden.
Drie krachten versterken de Long Tail:
- Democratisering van productiemiddelen. Digitale videocamera’s, desktop software voor productie van video en muziek, blogging software, opmaaksoftware etc zijn tegenwoordig voor een veel grotere groep mensen toegankelijk. Iedereen die dat wil, kan produceren.
- Democratisering van distributie. Als je eenmaal geproduceerd hebt is het een fluitje van een cent om je product beschikbaar te stellen.
- Het verbinden van aanbod en vraag. Al die niche producten, de enorme keuze in het aanbod, zouden voor keuzestress kunnen zorgen. Maar doordat er allerlei online ‘aggregators’ zijn, websites die op basis van filters zorgen voor structuur in het aanbod, zijn niches veel beter vindbaar.
In het boek gaat hij in detail in op voorbeelden van businessmodellen die werken, hij vertelt waaróm ze werken en geeft hier en daar aan wat er beter zou kunnen.
Filters
Belangrijkste manier om je weg te vinden in ‘de staart’ zijn de filters. Met filters bedoelt hij alle systemen die ervoor kunnen zorgen dat je je weg vindt in het enorme aanbod. Denk daarbij bijvoorbeeld aan het systeem van Amazon waarbij ze op basis van jouw keuze aanbevelingen doen ‘other people who bought this book also bought…’.
Hij benoemt een aantal typen filters:
- Ordening van content op basis van populariteit, al dan niet per sub-genre
- Patroon herkenning: aanbevelingen van vergelijkbare artikelen
- Aanbeveling: tips van andere gebruikers
- Recensies door gebruikers
- Collaborative filtering: andere gebruikers die jouw smaak delen, luisteren ook naar… of lezen ook…
De filters kennen ook beperkingen: hoe verder je ‘afdaalt’ in de staart, hoe minder aanbevelingen je tegen zult komen, omdat je in een steeds kleinere niche terecht komt. Maar waar vroeger content vóóraf gefilterd werd door talentscouts, uitgeverijen, inkopers van winkels, marketeers en adverteerders, wordt content nu achteraf gefilterd door weblogs, playlists, recensies, aanbevelingen, consumentenplatforms en communities.
Veel en gratis
De clou is: maak alles toegankelijk en wijs ons de weg. Dus véél content, waarbij de consument van die content optreedt als filter. De kracht van ‘veel gratis’ is ook: als je véél gratis content aan véél mensen ter beschikking stelt, en je hebt ‘premium’ content met toegevoegde waarde, dan hoef je maar een klein deel van de ‘gratis’ klanten om te zetten in betalende klanten om inkomsten te genereren.
Wetten van de lange staart:
- Make everything available
- Help me find it
Nummer 1 kan een probleem zijn omdat bestaande auteursrechtensystemen de distributie van oude content in de weg staan. Veel films zullen nooit online verschijnen omdat er beschermde muziek in zit en het geen doen is daar alle benodigde auteursrechten voor af te dragen. Dus tot het moment dat er een systeem is om alle rechten van alle producties uit oude catalogi te ‘clearen’ zullen er grote juridische drempels blijven bestaan voor het ontsluiten van bestaande content.
Nummer 2 gaat veel sneller en makkelijker: socialsoftware, communities, consumentensites, de platforms om content te delen en te beschrijven schieten als paddestoelen uit de grond.
Een paar Longtail voorbeelden
De lange staart van boeken: Amazon en Audible (audioboeken) of geef je eigen boek uit met LULU
De lange staart van video: online verhuur bij Netflix, produceer en publiceer zelf op Youtube, Google video of Dailymotion
De lange staart van moeilijk te vinden spullen op Ebay of Marktplaats
De lange staart van muziek: Pandora, Last.fm, Itunes, MySpace
Longtail elders op het web:
Op Marketingfacts staat een link naar een video van Chris Anderson, plus de aankondiging dat hij in Nederland komt spreken op 29 november.
Op het weblog van Martijn Aslander staat een link naar een leuke video over The Long Tail
Een belangrijke noot voor mensen die content produceren:
Toen ik in 1997 probeerde de muziek van de bij ons kantoor aangesloten artiesten te ontsluiten via internet, liep ik tegen een hele berg problemen aan (met betalingen en met auteursrechten). Voor mij was een groot deel van het boek dan ook een soort feest van herkenning (hoewel ik het tóen niet zo feestelijk vond!). Dus nog even een persoonlijke boodschap voor auteurs, muzikanten, kunstenaars en andere producenten: om optimaal gebruik te maken van de mogelijkheden van de lange staart, is het enorm belangrijk dat je ‘doorgeefbaar’ bent, dat je vrijelijk je content deelt en het anderen mogelijk maakt om over je te praten. Het aansluiten bij een auteursrechtenorganisatie is in mijn ogen de beste manier om je content gevangen te zetten en je eigen succes te blokkeren. Vraag een licensie aan bij Creative Commons en speel vrijelijk online! En lees het boek om helder voor ogen te krijgen waarom VEEL en GRATIS belangrijk zijn!
Graag hoor ik van jullie wat je van het boek vond, waar je ‘Long Tail voorbeelden’ signaleert hier in Nederland en wat je reactie is op dit verhaal.
Erno zegt
Aaargh. Ik lees het stiekem niet. Het boek ligt op mijn nachtkastje. Ik wil eerst de Purple Cow (Seth Godin) uitlezen en dan is de Long Tail aan de beurt. Als het me niet snel genoeg lukt, lees ik je review.
Sanne Roemen zegt
Hihi… kwestie van prioriteiten inderdaad. Maar ik geef niets weg hoor, in de review.
wdejager zegt
Helemaal ‘gratis’ is het aanbieden van veel producten niet. Want al die producten moeten wel eerst ingevoerd worden in allerlei databases. Dat blijkt in de praktijk nog aardig bewerkelijk. Zie ook het artikel ‘Long tail krijgt staartje’ op http://www.eburon.nl/article.php?article_id=104
Sanne Roemen zegt
@wdejager: klopt, aanbieden is zeer zeker niet gratis, al die filtersites kosten ook geld. Daar gaat het boek ook niet echt over. Aanbieders halen inkomsten steeds vaker niet meer uit rechtstreekse verkoop maar hebben andere verdienmodellen. Maar de content is vaak wel gratis, en de folksonomy ook. De website waar je naar verwijst is helaas niet bereikbaar op dit moment, jammer, ik had het graag willen lezen.