Ik ben gék op coaches.
MAAR: er is echter wel een voorwaarde aan mijn liefde voor coaches: ik hou van je, zolang je mij enkel en alleen coacht op het moment dat IK JOU dat gevraagd heb. En in tweede instantie: als je iets coachables opmerkt aan mij en je denkt dat ik daar iets aan heb, dat je dan eerst even vráágt of ik dat op prijs stel.
Doe je dat niet, dan ga ik er vanuit dat ik bozig en narrig mag doen zonder dat jij zegt: “ik proef wat opstandigheid bij jou, heb je er een gevoel bij waar dat vandaan komt?”. Ik wil dan in alle vrijheid kunnen zeggen “ik moet zo ongelooflijk hard werken dat is bijna niet leuk meer” zonder dat jij zegt “je móet niet, je wílt”. Of nog erger: “moeten is een gebodwoord, willen is een verlangwoord”. En als ik dan zeg “ja, maar het móet écht even, de hypotheek móet betaald worden”, dat jij dan niet zegt “vervang “ja maar” nu eens door “ja én”, wat gebeurt er dan?”
Soms moet je gewoon dingen. Soms is het gewoon een woord om aan te geven dat je met jezelf iets afgesproken hebt of dat je vindt dat iets nou eenmaal zo hoort.
Als jij als coach blijft hangen in het vervangen van MOETEN door WILLEN en MAAR door EN, en je MOET dat zonodig elke keer ook melden op het moment dat iemand in flow als zichzelf een verhaal vertelt, dan LUISTER je niet. Dan geef je geen ruimte aan de inhoud, beleving en emoties van degene die vertelt.
Kortom dat MOEST ik even kwijt…
*bij de loodgieter lekt het altijd he? Ik zal zelf ook wel eens over een grens heen gaan, mag ik er dan van uit gaan dat je me dat meldt?
DickStolk zegt
Goed bezig!!
Peter Bruun zegt
Dat zeg je nou wel, maar dat je denkt dat te moeten komt ook alleen maar door de opgelegde sociale normen uit je omgeving ;)
DickStolk zegt
Hey Sanne, ik heb er nog een nachtje over geslapen, maar en hij blijft goed en ik wil en ga er voor zorgen dat nog meer mensen dit gaan lezen. Want het wordt tijd dat we weer even ouderwets gaan punken!! Yeah!!!
Ik wil niet meer, ik wil niet meer!
Ik wil geen handjes geven!
Ik wil niet zeggen elke keer:
Jawel mevrouw, jawel meneer…
nee, nooit meer in m’n leven!
Ik hou m’n handen op m’n rug
en ik zeg lekker niks terug!
Ik wil geen vieze havermout,
ik wil geen tandjes poetsen!
‘k Wil lekker knoeien met het zout,
ik wil niet aardig zijn, maar stout
en van de leuning roetsen
en schipbreuk spelen in de teil
en ik wil spugen op het zeil!
En heel hard stampen in een plas
en dan m’n tong uitsteken
en morsen op m’n nieuwe jas
en ik wil overmorgen pas
weer met twee woorden spreken!
En ik wil alles wat niet mag,
de hele dag, de hele dag!
En ik wil op de kanapee
met hele vuile schoenen
en ik wil aldoor gillen: Nee!
En ik wil met de melkboer mee
en dan het paardje zoenen.
En dat is alles wat ik wil
en als ze kwaad zijn, zeg ik: Bil!
Ingrid zegt
Eens! Ongevraagd coachen vind ik “not done”. En hoogst irri. Dus: geweldige blog, Sanne.
Groetjes van een coach.
Jos Zwart zegt
Hey Sanne,
Misschien i.p.v. moeten ONTmoeten?
Daar word je zo veel wijzer van …… !
Gr. Jos Zwart
Mentor persoonlijke duurzaamheid
Juul Martin zegt
yeah you rock Sanne,
Een coach is gewoon een koets, die zouden alleen moeten rijden als je er een zwengel aan geeft :-)
Sanne Roemen zegt
Hahaaa wat een geweldige reacties! Mooi gedicht Dick, is dat een M.G.Schmidt of een originele Stolk?
En Jos, diep respect voor je gevoel voor satire.